Vertalingen Léo Ferré
Léo Ferré
Wanneer je mensen te vaak in hun echte licht ziet dan kom je op een gegeven moment op een punt dat je van hen af wilt.
Luciditeit is een opgebouwde ballingschap, een nooduitgang, de vestiaire van de intelligentie.
Maar het is ook een ziekte die ons meeneemt naar eenzaamheid.

Léo Ferré aan Alain Peyrefitte. 3 april 1981
- Door Vivienne Stringa

Brief van Léo Ferré aan André Breton
- Door Vivienne Stringa

Voorwoord “Dichter ... uw papieren !”
- Door Vivienne Stringa

Aan Charles Baudelaire, in “Léo Ferré chante Baudelaire”
- Door Vivienne Stringa

“Les poèmes saturniens” van Paul Verlaine
- Door Vivienne Stringa

- Door Vivienne Stringa
Poëzie Léo Ferré
Wanneer ik paradoxen leen, dan geef ik ze terug met interest. |

De Wolf
De wolf heeft geen tanden meer, hij eet ideeën;
Op de radio geeft hij ons commentaar op het nieuws:
Heb je vanochtend een kaars zien sterven?
Die ster van was waarop de jaren heengaan...
Het gaat met de hoop als met een groen laken.
Versleten, de bedrogen verwachting smeedt een andere keten...

Poëtische Kunst
Ik dronk Waterman en Littré verstouwde ik
En ik stink uit mijn mond naar syntaxis
Om de dierbaren te laten bezwijmen die stilstaan
De zin duwde me in mijn buik als een as.
Ik sloot een pachtovereenkomst van drie zes negen met de adjectieven
Die zich het weke komen vergulden bij mijn lantaarn...

Onderdrukking
Die handen bereid tot alles zelfs tot aan het vasthouden van wapens
In die straten die de mannen hebben
uitgestippeld voor je bestwil
Die verdwaalde oevers waarin jij je zo vastbijt
Waar jij wil aanmeren
En om je daarvan te weerhouden
De handen van de onderdrukking
Kijk haar nou kreunen op de muilen van de mensen...

Te koop
Ik zou liefde verkopen als de liefde te koop is
Ik zou tuinen verkopen als dat bij mij thuis groeide
Ik zou een gehangene verkopen als ik me kon verhangen
Ik zou de Waanzin verkopen als de gekken te koop waren
Ik zou whisky verkopen als een verdriet van graan
Ik zou kanalen verkopen aan dorstige televisies...

Vreemdelingen
Kijk eens naar je zeilschip met haar gezwollen borsten
Het getij van zo-even heeft haar voor je ontkleed
Boten net als meisjes dat geeft een hoop kouwe drukte
Maar dit soort boten slaat niet aan de haak in Parijs
Je hebt de ogen van de zee en de muil van een boot
Zeemannen dat is geinig zelfs aan land zijn ze in het water...

Léo Ferré aan Charles Baudelaire
Als ik “jij” tegen u zou zeggen, wat zou men dan wel niet van mij denken?
Men zou zeggen:
“Hij daar, die daar zo mooi hoog zit, in de wolken, met zijn albatrosvleugels die meer lijken op die van een kraai ... ”
Als ik “u” tegen je zou zeggen, dan zou je nog killer in je laatste aarde worden en je zou mijn naam roepen: Léo! Kom, laten we naar det...

Les poèmes saturniens
Paul Verlaine. Léo Ferré
De vogels waarnaar we kijken, aan zee, veilig van achter glas, geven wanhopig tekens, althans dat denken wij, want de materie die er tussen ons en hen is geeft ruimte aan afleiding en dromen, en wij wensen in hun voedsel- of gewoon discursieve geometrie een oratie te zien, een twijfel, een verhaal...

Het geheugen en de zee
Het getij heb ik in mijn hart
En het komt me weer boven als een teken
Ik sterf aan mijn zusje
Aan mijn kind en aan mijn zwaan
Een boot dat hangt er vanaf hoe
Men hem aanlegt in de haven op het nippertje
Het huilt aan mijn firmament
Lichtjaren en ik laat er achter
Ik ben de fantoom van Jersey...